“U zult werken voor uw geld!”

“U zult werken voor uw geld!”
Deze opmerking zal iedereen herkennen en misschien ook als normaal beschouwen. Toch zijn er in Nederland nog steeds grote groepen mensen die langs de zijlijn staan en aangewezen zijn op een uitkering. Begin jaren ‘80 was ik werkzaam op een sociale dienst en ook toen spraken wij al over het grote aantal mensen met een uitkering en wat wij daaraan konden doen. Wij spraken over het harde of granieten werklozen bestand. En misschien moest de samenleving maar accepteren dat dit aantal mensen altijd werkloos zou blijven.

Ik memoreer aan deze periode omdat vanaf toen allerlei projecten en stimuleringsmaatregelen zijn bedacht om (het liefst) iedereen aan het werk te krijgen met of zonder hulp. Veel van dit beleid was gericht op het al dan niet onder dwang meewerken aan allerlei werkloosheidsprojecten. Uiteindelijk heeft dit geleid tot de situatie waarin wij nu verkeren. Nog steeds veel mensen die langs de zijlijn staan en gebruik moeten maken van een uitkering. Ondertussen is er wel heel veel geld op gegaan aan het optuigen van organisaties die de vormen van participatie moesten begeleiden. Dit geld had ook gebruikt kunnen worden om de doelgroep waarvoor zij bedoeld was echt te helpen.

Mijns inziens kan dit alleen met heel veel geduld, scholing en met begeleiding naar werk. En absoluut niet met het dwingen van mensen om allerlei dingen te doen die zij niet willen en/of kunnen.

Toch komt elke regering weer met plannen om onder dwang mensen aan het werk te zetten of maatschappelijk nuttige werkzaamheden te laten verrichten. (straten vegen, papier prikken etc.)

Het werklozen bestand van vandaag is echter een hele andere dan van de jaren tachtig. In al onze wijsheid hebben wij besloten in 2015 de Participatiewet in te voeren. (niet het beste besluit welke ook door de PvdA is genomen)

We zijn gaan werken aan het verkleinen en beperken van o.a. de WSW en de Wajong, waardoor er nu een groep mensen is ingestroomd bij de reguliere uitkeringsinstanties die gewoon heel moeilijk te begeleiden is naar werk. Het gaat hier o.a. mensen met beperkingen zowel sociaal als geestelijk die nu gedwongen worden om te concurreren met andere hoger opgeleiden in het uitkeringsbestand. 

En opeens komt de huidige staatssecretaris met een zeer neo-liberale non-oplossing “de tegenprestatie”. Mensen moeten een inspanning/prestatie leveren voor de uitkering die zij ontvangen.

Als dit gebeurt moet er weer een organisatie opgetuigd worden die registreert, controleert etc. etc. 

Het geld gaat dus weer niet naar de mensen waarvoor het bedoeld is, maar naar het door ons zo geliefde model van registratie, controle en bestraffen. Dus niet naar goede begeleiding en het creëren van zinvolle dagbesteding voor die mensen die daarop aangewezen zijn.

Laten wij als maatschappij nu eens proberen gelden daar in te zetten waar dit nodig is. Het begeleiden van mensen naar werk met geduld en scholing. En laten wij accepteren dat er altijd een groep mensen zal zijn die de sprong naar werk niet (meer) kunnen maken. Wel kunnen wij deze mensen begeleiden naar  zinvolle dagbesteding. In mijn ogen kan dat vrijwilligerswerk zijn maar ook klusjes die anders niet gebeuren zoals eenzaamheidsbestrijding,……….. etc.

Ik hoop ook nu weer dat er PvdA leden of anderen zijn die zeggen misschien is dit of dit wel een goed idee om uit te voeren, dan hoor ik dat graag. Ik ben te bereiken op 06 50 25 40 49.