Werkbezoek bij Oranjeborg Havelte

Een (grote) stap voorwaarts. 

Afgelopen week bezochten een aantal raadsleden, waaronder ondergetekende, de locatie van Oranjeborg in Havelte. De wens tot ingebruikname van deze locatie had indertijd binnen de gemeente en de omgeving de nodige commotie  veroorzaakt en het leek goed eens te gaan kijken hoe het nu gaat.

Na ontvangst met koffie en een koekje werd door een drietal medewerkers de actuele stand van zaken geschetst en aangegeven hoe het hen vergaan is sinds het vertrek uit de G.A. van Swieten tuinbouwschool in Frederiksoord. Daar had men zo’n drie jaar in een gedoogsituatie verbleven. 

De locatiemanager, de orthopedagoog en de pr medewerker schetsten een duidelijke groei, men gaf aan veel geleerd te hebben van alle gebeurtenissen. Naast dat men veel contacten had gelegd met verschillende verenigingen, winkeliers, ed. In het dorp Havelte is er geïnvesteerd in “noaberhulp” naar de omwonenden. Dit lijkt zijn vruchten te hebben afgeworpen en hoewel er nog steeds wel op plekken weerstand wordt ervaren, zijn er in toenemende mate omwonenden en verenigingen die vragen om een helpende hand bij bijvoorbeeld opruimklussen rond huis of op een terrein. Hier wordt waar mogelijk graag gevolg aan gegeven, aldus de medewerkers. 

Ten aanzien van de problematiek rondom de medische zorg en de opgenomen zwaarte categorieën werd gemeld dat dit nu goed geregeld is en dat men met de oplossingen goed uit de voeten kan.

De hoop werd uitgesproken dat men als organisatie zich nog beter in de gemeenschap zal kunnen verankeren, zodat de cliënten een plek hebben waar ze zich gewaardeerd voelen en zichzelf kunnen zijn. Iets wat ze veelal niet kennen; ze zijn vaak vooral gevormd door de negatieve kanten van de maatschappij. 

Mede door personeel uit de naaste omgeving te werven en het contact te blijven zoeken en aan te bieden draagt men bij aan de economie in Westerveld en een goede verstandhouding. 

Rest een beeld van een organisatie in ontwikkeling met oog voor draagvlak in de omgeving waarin men werkt en woont.

Henk Siebering.